Gebroken hart
Onlangs kreeg ik een verzoekje of ik ook iets kon met een gebroken hart van een puberjongen.
Tja, natuurlijk kan de kinesiologie een gebroken hart niet ‘weg toveren’, dat is iets waar je zelf doorheen zal moeten. Maar natuurlijk helpt het wel bij het weghalen van (acute) stress uit het lijf. In acute stress verkeerde deze puberjongen zeker. Een puberbrein kijkt niet vooruit en kan dus moeilijk voorbij het ellendige gevoel kijken. Zoals wij weten dat iets soms tijd kost en dat het wel goed komt, denkt het puberbrein anders. Dit komt nooit meer goed…
Merkbaar was deze jongen dus in acute stress. Grote zwarte pupillen die niet meer reageerden op licht. In de kinesiologie een teken van help, ik ben in acute stress. We zijn samen aan de slag gegaan, we spraken over zijn keuzes, over zijn relatie, over wat hij het liefst zou willen. Hij wist ook goed te verwoorden waar het volgens hem mis was gegaan. Steeds verder in de balans raakte deze puber meer en meer in diepe ontspanning. Zo diep, dat hij het liefst de tafel niet meer afgekomen was. Hij had al dagen slecht geslapen en het enige wat hij nu graag wilde doen was slapen. Toen de jongen van mijn behandeltafel kwam zei hij wat verbaasd: ‘Hé, voordat ik bij jou een balans kreeg, zag ik letterlijk wazig. Nu zie ik alles weer helder en scherp, wow’. Wat kunnen kinderen dit toch mooi verwoorden en beschrijven wat er met hun lichaam en systeem gebeurt!
