‘Je verandert iemands leven’
Van de week belde een moeder mij op. Ze wilde mij even vertellen wat ontzettend dankbaar ze is. Ze vertelt mij: “Als je dit kunt veranderen, dan verander je iemands leven, dit wilde ik je toch even gezegd hebben”. Wat is er dan veranderd, zul je denken?
Luke is een jongen van inmiddels 11 jaar. Toen Luke voor het eerst bij mij kwam, was zijn situatie als volgt: Luke had zeer veel moeite met lezen, spelling en rekenen. Ze hadden bij Luke al van alles geprobeerd. Hij had allerlei vormen van hulp gehad, maar niets had hem ‘echt’ geholpen.
Luke had weinig motivatie voor school, voor leren. Hij vond zichzelf dom en naar school gaan vond hij stom. In de klas had hij weinig concentratie en hij was zeer beweeglijk. Luke is blijven zitten, maar ook dat heeft weinig zin voor hem gehad.
Met Luke ga ik aan de slag in de educatieve kinesiologie. Dit bestaat uit allerlei technieken en oefeningen. Via testen komen we erachter dat alles qua samenwerking linker- en rechterbrein, (wat je juist zo nodig hebt voor het kunnen leren) is geblokkeerd. Ook zie je dat zijn oogspieren niet goed meewerken tijdens het leesproces.
Ik corrigeer bijvoorbeeld punten op zijn lijf, terwijl Luke met zijn ogen leesbewegingen maakt. Verder doen we bepaalde oefeningen met bijvoorbeeld de luie acht of we doen kruisloopoefeningen. We richten ons als eerste helemaal op het lezen, maar ondertussen zijn we ook aan de slag met zijn zelfvertrouwen. Luke zijn motivatie komt iedere sessie steeds meer terug. Voor wat hij uiteindelijk wil worden, moet je goed kunnen lezen. Dat en de succeservaring, de vooruitgang die hij zelf merkt na iedere sessie, maakt dat hij steeds meer plezier krijgt in het lezen en leren.
Na een paar sessies merken we een mega verschil in Luke zijn lezen. Hij kan kleine lettertjes opeens lezen. De overgang van de ene zin, naar de andere zin. Hij maakt sporadisch nog maar een foutje. Ook zijn tempo is omhoog gegaan en niet minder belangrijk, zijn zelfvertrouwen groeit net zo hard mee. Luke werd op school gezien als een jongen met een laag IQ. Wat ik hier zag, was gewoon een pientere jongen die qua leren totaal was geblokkeerd, waardoor niks meer ‘binnen kwam’, al jaren niet en dat maakte ook dat hij er zelf in ging geloven dat hij niets kon.
En nu? Luke merkt nu ook dat lezen leuk is en hij leest thuis af en aan. School koppelde terug naar ouders dat Luke bij de leestoets enorme sprongen heeft gemaakt. En ja, dan krijg ik zo’n mooi dankbaar telefoontje van zijn moeder . Eindelijk hadden zij iets gevonden dat echt verandering teweeg heeft gebracht, volgens moeder een verandering voor zijn hele leven. Wat is dit vak toch magisch mooi .
