Zo sterk als een boom

Vandaag is Jort in mijn praktijk. Jort is een onzeker mannetje van 11 jaar oud. Jort vindt het moeilijk om nieuwe dingen aan te gaan. Na vakanties voelt hij altijd spanning om weer naar school te gaan. Vooral na een grote vakantie als hij in een nieuwe klas komt. Verder vindt hij het vreselijk om in de belangstelling te staan (op verjaardagen) of om voor een klas te staan. Hardop antwoord geven in de klas vindt hij ook eng. Het idee dat iedereen zijn stem hoort en naar hem luistert. Als ik vraag of hij buiten school ook iets merkt van zijn onzekerheid, vertelt hij samen met moeder dat hij in een winkel eigenlijk niet zelf durft af te rekenen en vraagt iemand spontaan iets aan hem, dan wil hij het liefst dat moeder antwoord geeft. Dit gebeurt nu ook terwijl ik met hem praat. Als Jort op mijn tafel klimt gaan we aan de slag. Wat ik doe is een balans waarin ik met het onderbewuste van zijn lijf ‘praat’. Zijn lijf geeft mij antwoord waar blokkades zitten. Dit antwoord geven gebeurt d.m.v. spiertesten. Iedere spier staat weer in verbinding met een heel meridiaan systeem in het lijf. Het mooie is, dat kinderen vaak geen woorden kunnen geven aan hun gevoel en ook niet altijd aan hun probleem, maar hun lijf kan dat wel en hoe tof is het dat we deze blokkades ook nog op kunnen lossen. Op die manier ontstaat er balans en gaat men zich fijner voelen, verdwijnen klachten.

Als Jort voor de tweede keer bij mij is en ik aan hem vraag hoe het met hem gaat, kijkt hij zijn moeder aan en wil hij dat moeder antwoord geeft. Ik vertel hem dat ik snap dat dit nog lastig voor hem is en dat dit iets is, waarmee we hier ook bezig zijn, maar dat ik het echt graag van hem wil horen. Uiteindelijk begint hij antwoord te geven en moeder vult het een en ander aan. Na de eerste behandeling merkte zij al direct verschil bij Jort. Jort gaat zonder buikpijn naar school. Jort is spraakzamer geworden en hij werd zelfs een beetje baldadig. Dan moet ik stiekem lachen, weet wat je wenst . De tweede keer gaan we verder met zijn wens: zeker voelen. Als ik hem vraag wat hij het allerliefste zou willen, dan weet hij dat heel goed. Hij wil in een winkel gewoon kunnen afrekenen en hij wil als hij de beurt krijgt in de klas, meteen het antwoord geven. Nu aarzelt hij en wacht hij door onzekerheid.

Nadat Jort de derde keer bij mij is en ik vraag hoe het gaat, begint hij zelf te vertellen. Hé, hier merk ik al een verandering, zonder moeite vertelt hij dit keer zelf hoe het gaat. Verder vraag ik of hij nog heeft betaald in een winkel. Daar doet hij opeens heel laconiek over, prachtig vind ik dat altijd, alsof dit voor hem nooit een ‘probleem’ is geweest. Soms vergeten kinderen/volwassenen waarvoor ze ooit bij mij kwamen. Dat is juist fijn, want je lijf, systeem gaat ook verder. Gelukkig hoeven we niet alles te onthouden. Jort beschreef heel mooi aan moeder: “Mama, sinds ik bij Mieke kom, voel ik me zo sterk als een boom, alsof ik de wereld weer aankan”. Wat zijn dit toch mooie berichten om terug te horen.

kinesiologie