Ik ben je ontzettend dankbaar!
Mijn meisje stond al met een boze bui voor de deur. Ze wilde dit echt niet. Ik kwam bij Mieke voor haar driftbuien. Deze waren zo erg dat ze mij aanviel. Eigenlijk zat ik er behoorlijk doorheen en hoorde ik via via over Mieke. Mijn meisje wilde niet praten en niet aangeraakt worden. Op een heel natuurlijke manier wist Mieke contact te maken. Ze mocht haar aanraken, al snel lag ze met een glimlach op de behandeltafel. Als moeder is het al ontspannend om in de ruimte erbij te zitten. Alsof ik in de energie mee wordt genomen. Toen mijn meisje van de tafel kwam, was ik ontroerd, ik zag de blik in de ogen van mijn meisje. Ik had haar weer terug, ik had mijn oude meisje weer terug. Ik ben je ontzettend dankbaar!